وبلاگ شخصی امیررضا توکلی

عنوانم یکم طولانی شد شرمنده، کلا حرفم اینه که یه سری تفکرات و همینطور طرحواره های فکری هستن (طرحواره یا Stereotype یعنی تفکری که واقعیت داره صرفا چون اعتقاد داریم درسته! مثل اینکه بگیم من و جعفر آبمون تو یه جوب نمیره، و خوب، این موضوع واقعیت پیدا می‌کنه صرفا به خاطر اعتقاد من به این جمله واگرنه اگر به این جمله اعتقاد نداشته باشم من و جعفر مشکلی با هم نداریم) که در افراد به خصوص در جامعه ایران با افزایش سن شکل می‌گیرن، یعنی یک بچه این تفکرات رو نداره و رفتار های مرتبط رو از خودش بروز نمی‌ده ولی با افزایش سن این تفکرات شکل می‌گیرن، بعضی از این ها به خاطر بلوغ فکریست و بعضی هم صرفا طرحواره های بی پایه و اساس فرهنگیه که اتفاقا مضر هم هستن،اینجا بحث من تفکرات و طرحواره های مضر هست، مثال هاش زیادن، ۱- تمایل به سنگین بودن در رفتار ۲- تمایل به لفظ قلم صحبت کردن در مجامع رسمی ۳- عدم توجه به افکار و رفتار ها و اهداف بچه ها و بعضا نوجوان ها ۴- تغییر رفتار های کاملا طبیعی صرفا به خاطر عدم جلب توجه ۵- اعتقاد به دیوانه وار بودن هر رفتاری که درکش نمی‌کنیم (نیچه میگه: کسی که صدای موزیک رو نمی‌شنوه، فکر می‌کنه رقصنده دیوانست!) و .
امروزم می‌خوام در مورد مورد ۳ بنویسم (حوصله ندارم ترتیبو رعایت کنم)

عدم توجه به افکار و رفتار ها و اهداف بچه ها و بعضا نوجوان ها:

این مورد واقعا جامعه ما رو داره نابود می‌کنه، ما با بچه ها حرف نمی‌زنیم، فکر می‌کنیم کسر شانه اگر باهاشون بحث کنیم، خب چرا؟ چه ایرادی داره من به بچه ۱۰ ساله توضیح بدم که مثلا گوشی چطور کار می‌کنه؟ آره بسیاری از بخش هارو نمی‌فهمه، بسیاری از نتیجه گیریاش شاید خنده دار باشه، ولی مگه خودمون تو ۱۰ سالگی اینشتین بودیم؟ فرض کن شماهم مثل من یه ادیتور ویدیوی آماتوری، یه بچه بیاد عکس رقصیدن کااملا غیر حرفه ایشو بده به شما بگه ادیتش کن روش آهنگ بذار، اینکارو می‌کنی؟ خب اگر می‌گی نه نمی‌کنم و مسخرست و مردم می‌خندن و ضایعست و فلان دقیقا همون تفکری رو داری که من باهاش مشکل دارم، برای من مسخرست! برای تو مسخرست! برای اون بچه خیلی هیجان انگیزه! احساس می‌کنه ویدیوش با موزیک ویدیو های شا برابری می‌کنه! خب بذار فکر کنه، مشکل چیه؟ من اگر باشم براش این کارو انجام می‌دم، وقتم می‌ذارم براش و سعی می‌کنم یه چیز خوب تحویلش بدم. درستش همینه
همه ما یه دورانی بچه بودیم و حداکثر آمال و آرزوهامون چیزایی بود که الان که سنمون دوزار بالاتر رفته خیلی احساس خجالت می‌کنیم حتی بهش فکر کنیم. مثلا یه زمانی من دوست داشتم لباس بت من بپوشم برم با ا بجنگم ( ها بد ترین مخلوقات ممکن بودن برام اون زمان)، اینایی که گفتم در رابطه با کودک ها بود، خیلی وقت ها بحث نوجوونایی هستن که واقعا از لحاظ فکری فرقی با آدم ۴۰ ساله نمی‌کنن. جالب برام اینه که بعضا اونارو هم آدم حساب نمی‌کنیم. این یه مورد رو از خودم مثال میزنم، من ۱۶ سالگیم مدرک تعمیر سخت افزاری گرفتم (خیلی هم مدرک شاخی نیس ولی خب اون موقع خیلی حال می‌داد) و خب درک خوبی از سخت افزار کامپیوتر و نحوه تعمیر کردنش دارم، یادمه می‌رفتم مثلا لپ تاپو تعمیرگاه بدم بعد طرف شروع می‌کرد نادیده گرفتن حرفام و لبخندای پدرانه زدن و یه سری اصلاحات ساده کامپیوتر رو همینطوری پیچوندن: ببین آقا پسر این لپ تاپ یه چیزی داره به اسم بایوس که یه جورایی» گفتم می‌دونم بایوس چیه ولی مشکل بایوس نیست چون بوت میشه فقط کند بوت میشه، شاید مثلا کریستال ۳۲ کیلو هرتزیش باشه؟ (البته اشتباه می‌کردم ربطی نداشت، و اینکه دستگاههای جدید ساعتشون وابسته به کریستالایی که جدا رو برد باشن نیست) دیگه نگاه عاقل اندر بچه اش رفت، خنده های پدرانش هم رفت، من و مناش شروع شد که چی بگه منو قانع کنه. یا مثلا برای یه پروژه ای آمونیوم نیترات می‌خواستم، و خب میدونین دیع این ماده علاوه بر خاصیت سرد کنندگیش (که مد نظر من بود) ماده منفجره هم هست، ۱۱ تا مغازه رفتم برای خریدش! ۱۱ تا! همشون یا گفتن بعدا میارن برو ۲۰ روز دیگه بیا یا گفتن نه نداریم (پیچوندن منو). چند روز بعد با مامان رفتم بیرون، اولین مغازه ای که رفتم بهم گفت اصلا این ماده چون مورد امنیتی داره به ما گفتن نفروشین :-\، خب شاسکول چرا پریروز به خودم نگفتی؟ همین دیع، گفتن بابا بچس نمی‌فهمه چی میگه وللش. الکی وقتم حروم شد، خیلی برام پیش میومد تو ۱۵ ۱۶ سالگیم که سوال بپرسم طرف اصلا اونورو نگاه کنه، حرفی بزنم جوابمو نده و اینا، و خب شکی ندارم اگر ۲۸ سالم بود جوابمو می‌دادن. من دیگه برام مهم نیست راستش الان مشکلی پیش بیاد زارتی میرم یوتیوب برادران هندی هستن همه چیو توضیح می‌دن ولی خب، شما اگر دیدین یکی با سن پایین داره ازتون سوال می‌پرسه یا از افکار و عقاید و تفکراتش به شما می‌گه لطفا آسمونو نگاه نکنین، تو حرفاش شرکت کنین و باهاش همراهی کنین، جواب سوالاشم بدین، هیچ کدوممون وقتی به دنیا اومدیم خوارزمی و ابن سینا نبودیم از اول!